Achttien en twintig jaar hebben Leo Lagarde en Wil Venrooij deel uitgemaakt van het bestuur van de Stichting Algemeen Dorpsbelang. De laatste jaren met zijn tweeën. Leo in de functie van voorzitter en Wil als secretaris en penningmeester. Maar nu vinden ze het genoeg en is het tijd om het stokje over te dragen.
Voor Wil Venrooij begon zijn bestuurslidmaatschap in 1999. De gemeente Hedel, waar hij wethouder was, ging op in de gemeente Maasdriel.
Piet van Ruijmbeke, de toenmalige penningmeester van de Stichting, benaderde Wil om zijn functie over te nemen. Maar de Belastingdienst, waar hij werkzaam was, stak hier een stokje voor. Hij mocht geen penningmeester worden, wel secretaris. Met als resultaat dat Piet van Ruijmbeke penningmeester bleef en zijn beoogde opvolger, secretaris werd. Piet van Ruijmbeke, die in 2013 overleed, vervulde deze functie tot eind 2012. Zijn opvolgster stopte in 2014, waarna Venrooij deze taak officieus overnam. Pas toen hij in juli 2016 met pensioen ging, kon hij het penningmeesterschap officieel bekleden.
Oud defensie-officier Leo Lagarde werd begin deze eeuw benaderd door politica Tonny Plomp. Zij legde het eerste contact tussen Leo en Piet van Ruijmbeke. Na eerst een aantal keren meegelopen te hebben, werd hij in 2002 de nieuwe voorzitter van het dorpshuisbestuur. Destijds bestond het bestuur uit zeven leden. Dit veranderde toen er in enkele jaren tijd drie bestuursleden kwamen te overlijden. Het zoeken naar nieuwe bestuursleden was bepaald geen sinecure. In het jaarlijkse verslag met de verenigingen stond ieder jaar opnieuw het agendapunt “Aanvulling bestuur”. Het bestuur hoopte uit de geledingen van de verenigingen nieuwe bestuursleden te vinden. Helaas leverde dit niets op. Ook een advertentie in de regionale pers zorgde niet voor de broodnodige aanwas van het bestuur, dat inmiddels nog maar uit twee leden bestond.
Het tweetal heeft dit diverse keren aangekaart, ook richting Gemeente. De enige belangstelling kwam van ondernemers uit de omgeving, die het dorpshuis op commerciële basis wilden pachten. Iets waar het bestuur het niet mee eens was. “Dan wordt het veel te prijzig.” Wel vonden beide heren het na achttien en twintig jaar welletjes en besloten, als zich niemand zou aandienen, om de sleutel van het dorpshuis dan maar naar de Gemeente te brengen. Zover kwam het echter niet, want enkele Hedelnaren (in de statuten staat, dat alleen inwoners van Hedel deel uit mogen maken van het bestuur) toonden interesse en wilden komen praten. Met succes want daar is het huidige, nieuwe dorpshuisbestuur uit voort gekomen. Leo en Wil benadrukken dat zij een gezond bedrijf achterlaten met een aanzienlijke cash-flow. Inmiddels is de akte van overeenkomst ook officieel getekend.
Wil Venrooij (links) en Leo Lagarde nog een keer samen voor het Gelre’s End.
Moeilijk
Terugkijkend op de laatste twintig jaar, is vooral de teruggang in het verenigingsleven een opvallende ontwikkeling. “Toen wij net begonnen, waren er zo’n veertig verenigingen. Dat is teruggelopen, al dan niet door vergrijzing, tot twaalf anno 2020.
Beide heren zijn het erover eens dat het niet altijd gemakkelijk was om de scheiding tussen winstgevende en commerciële activiteiten toe te passen. Een voorbeeld is het orthopedische schoenenbedrijf dat eenmalig een middag inwoners van Hedel de gelegenheid wilde bieden om schoenen te passen. “Er is in Hedel geen schoenmaker, dus we deden de plaatselijke middenstand niet tekort.” Dit mocht niet. Toen er later onder de paraplu van de Gemeente een avond over huisisolatie werd georganiseerd, waar een presentatie door een medewerker van het bedrijf werd gehouden en bezoekers vervolgens bij dat bedrijf konden kopen, mocht dat wel.
Leuke en verdrietige momenten
Terugkijkend op twintig jaar dorpshuis kunnen Leo en Wil niet een bepaald hoogtepunt noemen. “Het leukste moment vonden wij altijd wanneer we na het paardenmarktfeest de deur konden sluiten in de wetenschap dat alles goed was gegaan en het feest geslaagd en probleemloos was verlopen. Op het hoogtepunt waren er tijdens de “Nacht van Hedel” toch zo’n 900 tot 1000 bezoekers. Niet alleen grote maar ook kleine festiviteiten, waar mensen tevreden over waren, deden ons goed. Wel realiseren we ons dat we het nooit iedereen naar de zin konden maken. Tegen ongefundeerde kritiek kun je je niet verdedigen. Alles bij elkaar was er voornamelijk sprake van tevreden mensen. Daar doe je het voor, voor de gemeenschap.”
Een zwarte bladzijde was het overlijden van drie belangrijke bestuursleden. “Dat was op het menselijke en bestuurlijke vlak, moeilijk.”
Toekomst
Leo en Wil hopen dat met het nieuwe bestuur het bezoek aantrekt. Vroeger bleven leden van verenigingen hangen, tegenwoordig gaan ze sneller naar huis. Een boosdoener daarbij is het rookverbod, maar ook een veranderende cultuur.
Beide heren wensen het nieuwe bestuur veel geluk en wijsheid toe.
